نسخه 400 ساله ترجمه قرآن در كتابخانه ملی
جاویدانی: نسخه ای از قدیمی ترین ترجمه های قرآن کریم مربوط به سال 1647 میلادی که از طرف «آندره دوریه» فرانسوی از عربی به فرانسه ترجمه شده در کتابخانه ملی نگهداری می شود.
به گزارش جاویدانی به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بیش از صدها نسخه ترجمه از قرآن کریم به زبان های مختلف همچون فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، اسپانیایی، روسی، چینی و سوئدی در تالار ایران شناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می شود.
قسمتی از این ترجمه ها در جهان غرب انجام شده و بخش دیگری مربوط به آثاری است که در داخل کشور از طرف برخی موسسات و انجمن ها چون «جامعه المصطفی» جمع آوری شده است. به عبارت دیگر دراین زمینه دو دسته منبع وجود دارد که دسته نخست مربوط به چاپ در خارج از کشور می شود و بخشی نیز در داخل ایران به چاپ رسیده اند.
تعداد منابع مربوط به ترجمه های قرآن کریم به سبب نقطه توجه پژوهشگران در مقایسه با سایر آثار در حوزه اسلام شناسی بیشتر است. اولین ترجمه های صورت گرفته از قرآن کریم اغلب از طرف کشیش ها و افرادی که در ارتباط مستقیم با مذهب بودند، انجام شده است. قسمتی از ترجمه ها به حوزه اسلام پژوهی مرتبط می باشد و بخش دیگر بمنظور تبادل نظر میان ادیان انجام شده است.
نسخه ای از قدیمی ترین ترجمه قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می شود، مربوط به سال ۱۶۴۷ میلادی، حدود ۴۰۰ سال قبل است که از طرف «آندره دوریه»، سرکنسول فرانسه در استانبول انجام شده است. او برای اولین بار، قرآن کریم را بصورت مستقیم و بی واسطه از عربی به فرانسه ترجمه کرد.
بگفته رئیس گروه ایران شناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این ترجمه برای اولین بار در سال ۱۶۴۷ میلادی در پاریس منتشر گردید و تا سال ۱۷۷۵ میلادی چندین بار تجدید چاپ شد و به سبب دقت بالای مترجم در انتقال مفاهیم قرآن، بعنوان منبعی برای ترجمه قرآن به سایر زبان های اروپایی مورد استفاده قرار گرفته است.
دیگر ترجمه ای که از قرآن کریم به زبان فرانسه در تالار ایران شناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می شود از طرف آلبرت کازیمیرسکی در سال ۱۸۵۹ میلادی صورت گرفته است.
کلود اتی ین ساواری خاورشناس فرانسوی یکی دیگر از مترجمان قرآن به زبان فرانسوی است که در سال ۱۸۸۳ میلادی این ترجمه را انجام داده است.
در سالهای اخیر نیز آثار جدیدی به چاپ رسیده است. پرفسور یاکو هامین آنتیلا، اسلام پژوه فنلاندی در سال ۱۹۹۵ دو اثر مهم قرآن کریم و شاهنامه فردوسی را ترجمه کرد.
در رابطه با منابع ترجمه شده انگلیسی قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران موجود است می توان به ترجمه جورج سیل در سال ۱۸۲۵ میلادی اشاره نمود. این اثر نیز بطور مستقیم از زبان عربی ترجمه شده و از این جهت بسیار حائز اهمیت می باشد.
از دیگر ترجمه های قرآن کریم به زبان انگلیسی می توان به ترجمه آلودوموریس وری اشاره نمود، این کتاب که در سال ۱۸۸۲ به چاپ رسید جزء ترجمه های قدیمی قرآن کریم به زبان انگلیسی شمرده می شود.
آلمانی ها نیز در حوزه اسلام پژوهی حضور چشم گیری داشته اند، اما در حوزه ترجمه قرآن، «تئودور نُلدِکه» سرآمد مترجمان آلمانی است. این مترجم در سال ۱۸۶۰ میلادی قرآن را ترجمه کرده است. در بعضی از ترجمه های قرآنی، اسلام پژوهان غربی تفسیر هم آورده اند که می توان به اثر «نُلدِکه» اشاره نمود.
علاوه بر ترجمه ها و تفاسیر قرآن کریم مجموعه ای از فرهنگ ها و دایره المعارف های قرآنی در تالار ایران شناسی و اسلام شناسی کتابخانه ملی ایران وجود دارد که می توان به مجموعه شش جلدی انتشارات بریل اشاره نمود که جزء کتاب های پایه و مرجع شمرده می شود و برای کاربران و پژوهشگران قرآن شناسی منبع مهمی است.
قسمتی از آثار پژوهشگران در ارتباط با منابع اسلام شناسی مربوط به مطالعات تطبیقی می شود که همچون می توان به وجود آثاری در کتابخانه ملی ایران با عنوان هایی چون «قرآن و حقوق بشر در اسلام» منبعی سیزده جلدی و «قرآن و دانش انسان» اشاره نمود.
توجه به آداب و سلوک در ماه رمضان و خاصه مراسم شب احیا در سفرنامه ها به خوبی به چشم می خورد بطوریکه سیاحانی چون «شاردن»، «کمپفر»، «کاتوف»، «پترو دلاواله»، «فوروکاوا»، «ماساهارو» و «رنه دالمانی» در سفرنامه های خود به جنبه های مختلفی از ماه رمضان و روزه داری ایرانیان مانند بیدار شدن در وقت سحری، نخوردن و نیاشامیدن در طول روز، شلیک توپ در میادین شهر به وقت سحر و افطار و شور و شوق میان مردم و کسبه بمنظور تدارک و آماده شدن افطاری اشاره کرده اند.
«انگلبرت کمپفر» پزشک و طبیعی دان اهل آلمان که در عهده شاه سلیمان صفوی به ایران آمده بود در سفرنامه خود به مراسم های افطار و نیایش های شب های قدر و رفتن مردم به مساجد اشاره کرده و مطالبی را درباره شب زنده داری و نیایش ایرانیان در ایام ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان نوشته است.
همین طور «پیترو دلاواله» سیاح ایتالیایی در سفرنامه خود به شب شهادت حضرت علی (ع) و دسته های عزاداری که مردم در این ایام برگزار می کرده اند، اشاره نموده است.
منبع: جاویدانی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب