ساعت جزر و مد و آشنایی ایرانی ها با نویسندگان زن ژاپنی
به گزارش جاویدانی ساعت جزر و مد مجموعه ۱۷ داستان از زنان نویسنده ژاپنی است که با ترجمه زهره خلیلی روانه کتابفروشی ها شده است. این کتاب به خوبی ایرانی ها را با ادبیات زنان ژاپن آشنا می کند.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، کتاب «ساعت جزر و مد: داستان های نویسندگان زن ژاپن» با ترجمه زهره خلیلی با شمارگان هزار نسخه، ۴۳۰ صفحه و بهای ۶۵ هزار تومان توسط نشر هنوز روانه کتابفروشی ها شده است.
این مجموعه منتخبی است از داستان های زنان نویسنده ژاپنی در قرن اخیر و هدف از گردآوری آن نشان دادن جایگاه زنان نویسنده در راه پیشرفت تاریخی ژاپن تا عصر مدرن و مشارکت آنان در شکل گیری ادبیات این کشور است. این داستان ها تغییر در آگاهی، طرز تفکر و سبک زنان نویسنده را در عصر پرآشوب جنگ نشان داده است که به اشغال، گذار به دموکراسی و رشد سریع منجر گردیده است.
در این کتاب گزیده ای از آثار سالهای ۱۸۹۵ تا ۲۰۰۸ آمده است: چهار داستان در ارتباط با قبل از ۱۹۳۴ و ۶ داستان در ارتباط با پس از ۱۹۸۷. داستان ها در ارتباط با نویسندگانی از سراسر مجمع الجزایر ژاپن یعنی هکایدو، توکیو، یوکوهاما، ایسه، کوبه، اوساکا، اوکایاما، کوچی، ناگاساکی و اوکیناواست و متعلق به طیف های قومی، منطقه ای و طبقاتی متفاوت با سبک های نوشتاری متنوع از رسمی تا غیررسمی و از زبان استاندارد تا گویش محلی.
مضامین داستان ها هم به همین نسبت متنوع است: مطالبی در مورد قومیت، بارداری، سقط جنین، زایمان، تجرد زنانه و تجرد مادرانه، روابط زناشویی مشکل دار، تعارض بین کار و خانواده، فروپاشی هویت و محبت پدر و دختر و از طرفی مضامینی درباره میراث بمب اتمی، تنش اوکیناوایی ها و ژاپنی های سرزمین اصلی و تعارضات حاصل از تعصبات دینی و بدعت و سنت شکنی. روایت های این مجموعه شرح دشواری های زندگی قهرمانان داستان هاست و تغییرات فرهنگی و اجتماعی زنان ژاپن را در گذری صدساله به خوبی نشان داده است. شباهت زندگی زنان ژاپنی و زنان ایرانی در این روایت ها این کتاب را برای خوانندگان جذاب می کند.
به استناد مقدمه کتاب بعضی از نویسندگان داستان های این مجموعه زمانی که زبان باستانی رایج بوده به زبان نوشتاری جدید یا زبان محاوره ای نوشته اند و بعضی از گویش های محلی بهره برده یا فضایی برای زبان های قومی خلق کرده اند تا بر حضور آنها در مقابل زبان معیار پافشاری کنند. عده ای بلاغت و صور خیال را برتر از طرح و پی رنگ داستان شمرده اند و عده ای هم به اصطلاحات قدیمی جانی تازه بخشیده اند.
سبک های ادبی، آواها و زبان نویسندگان این مجموعه به نحو قابل ملاحظه ای متنوع است. زمانی که نویسندگان هنوز به زبان ماقبل مدرن ژاپن می نوشتند، ایچیو هیگوچی (نخستین داستان این کتاب به قلم اوست) روش هایی را ابداع کرد تا به صراحت از زبان محاوره ای دوران خود، خصوصا زبان کودکان و زنان بهره گیرد. توشیکو تامورا (دومین داستان این کتاب به قلم اوست) به شکلی منحصر به فرد سبکی سرسختانه و جنجالی برگزید تا زنان ناراضی و تعارض بین زنان و مردان را به تصویر بکشد. باقی نویسندگان زن هم هرکدام به نحوی تأثیر قابل ملاحظه ای بر ادبیات ژاپن گذاشته اند و حتی در نوشتن داستان هایی با مضامین سیاسی و تاریخی بعنوان مثال درباره رابطه ژاپنی ها با تایوانی ها و روابط بین چین و ژاپن، هم زنان نویسنده پیشرو بوده اند.
عناوین داستان های انتشار یافته در این کتاب به همراه نام نویسندگان از این قرار است: «این بچه» نوشته ایچیو هیگوچی، «زندگی روزمره او» نوشته توشیکو تامورا، «سرودی که ایزدبوف خود آنرا خواند: قطره های سیمین فام ببارید ببارید به هر سوی» نوشته یوکیه چیری، «جیرجیرک خانم» نوشته میدوری اوزاکی، «خار» نوشته ماری موری، «صورتک های بی نام و نشان» نوشته کیوکو هایاشی، «نشت آب» نوشته یوکو تسوشیما، «قطار شکوفه های گیلاس» نوشته کازوکو سائگوسا، «قصه عجیب کدوتنبل» نوشته یومیکو کوراهاشی، «مامان چایش را می نوشد» نوشته آنا اوگینو، «ترانزیت» نوشته یوکو اوگاوا، «ساعت جزر و مد» نوشته میری یو، «افسانه باد و آب» نوشته تامی ساکیاما، «ستاره ها در چشم هایم جرقه زدند» نوشته یوکو تاودا، «داستان در داستان: داستان خیالی یوریکو شونو» نوشته یوریکو شونو و «عشق شما آدم ها دم مرگ است» نوشته میکو کاواکامی.
ترجمه کتاب هم روان و خوشخوان است و مترجم با آوردن پانویس هایی تلاش کرده تا واژگان بومی و محلی و برخی دیگر از واژگان دشوار را برای مخاطب ایرانی قابل فهم کند. همینطور در انتهای کتاب هم بیوگرافی مختصری از نویسندگان داستان ها عرضه شده است. تلاش مترجم برای آشنایی مخاطبان ایرانی با نویسندگان زن ژاپنی درخور تقدیر است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب