یادداشت مهمان؛
آیا فروختن خرمالو به گنجشک ها ممکن است؟
جاویدانی: خرمالوها را به گنجشک ها بفروش با الهامی از خذیمه و عکرمه هزار و یک شب کنایه ای در خود در خصوص سوء استفاده کردن از فرصت ها دارد که در مقابل استفاده صحیح از فرصت ها قرار می گیرد.
خبرگزاری مهر؛ گروه فرهنگ و اندیشه: «خرمالوها را به گنجشک ها بفروش» نوشته محمد حنیف، داستان زندگی دختر و پسری که است که سرنوشت شان به رسم خویشاوندی به نام هم خورده اما طمع و زیاده خواهی، این رابطه را وارد چالش های جدیدی میکند. چالش هایی که همگی از حرام خواری و بی مبالاتی آدم ها سرچشمه می گیرد. در این داستان به حکم عشق و طمع شخصیت ها، داستان های هر کدام را با هم پیوندی می خورد و در راه جدیدی قرار می گیرند...
نرگس روزبهانی، نویسنده و پژوهشگر یادداشتی را با عنوان «آیا فروختن خرمالو به گنجشک ها ممکن است؟» درباره این کتاب نوشته که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته است.
مشروح این یادداشت را در ادامه می خوانید:
«جشن نیمه شعبان را می توانیم یکی از نمادهای فرهنگی مردم کشورمان بشناسیم چونکه فارغ از عصر و زمانه این جشن در همه جوامع شیعی رواج داشته است.
یکی از سرنوشت سازترین بخش های این داستان درست در چنین روزی می گذرد. چون این روز، روزی است که ما ایرانیها تلاش می نماییم مراسم های مهم را با این روز فرخنده مقارن سازیم. روزی که گسترش خیر و نور و رحمت از آن برمی آید. «خرمالوها را به گنجشک ها بفروش» رمان قطوری به نظرم می آید که خواندش زیاد طول نمی کشد.
اوایل حس می کنید که نویسنده یک نخ عاشقی داخل کار انداخته تا قلاب بیندازد توی کله ی بینوای مخاطب اما خیلی نمی گذرد که می فهمید *محمد حنیف * خوب رفته درون سر آدم ها و همه چیز را دیده و بجای شأن حرف زده و روایت کرده است.
داستان بر سر ریحانه است. دختر نجیبی که در دانشگاه درس می خواند و شاید اگر این همه خواستگار رنگ وارنگ سر راه زندگی اش قرار نمی گرفت حالا حالاها درسش را تمام می کرد. عشق و علاقه ی امیریل دریک سو و پسرعمه ی انگلیسی زاده اش از طرف دیگر سبب شده تا لاجرم از درخلال اینها یکی انتخاب گردد که تلاطم ماجراهایی که نویسنده بر سر راهش گذاشته آرام بگیرد.
«خرمالوها را به گنجشک ها بفروش» با الهامی از خذیمه و عکرمه هزار و یک شب کنایه ای در خود در خصوص سوء استفاده کردن از فرصت ها دارد که در مقابل استفاده صحیح از فرصت ها قرار می گیرد.
داستان داستانِ تضادهاست. هرچقدر که پدر ریحانه با پدر امیریل مشکل دارد؛ عوضش به شوهر خواهرش مدیون است. هرچقدر که امیریل بزرگ زاده است، یغما عقدا حقارت با خودش دارد. آن هم نه حقارتی که از خانه و محل و ریخت و قیافه آمده باشد. حقارتی مضاف بر همه چیز و آنی که از پدرِ پدری برآمده که دخترش را در خلال جنگ به یک سرباز انگلیسی تقدیم کرده. حقارتی که با وجود داشتن نامزد میکشاندش در شاسی بلند یک «شوگر مامی» که به قول اختریان یکی از شخصیت های داستان اساساً شاسی بلند مال تازه به دوران رسیده هاست!
درست و پسندیده است اگر بگوییم قصه این رمان؛ قصه ی فرصت هاست. آنهایی که در گذرند و آنهایی که از دست رفتنشان خسارت و حسرتی بزرگ در پی دارد.
محمد حنیف توانسته تا با زبان بلیغ و شیوای خود و الهام از تراث قدیمی ادبیات فارسی در دل داستانی پیچیده به مخاطب بفهماند که سرگرانی و قانع نبودن همان گل هایی که توی مشتت هست را هم پوچ می کند.
روایت چندجانبه به اثر جانی بخشیده که فهم داستان را ساده تر کرده و سبب شده تا مخاطب ابعاد تازه ای از درون مایه را کشف کند. اخلاقیات بستر اصلی کار است. وجدان، انسانیت و شرف جای مضامین مالیخولیایی و شهوانی آثار آوانگارد را گرفته است.
نگاه روانشناختی نویسنده به شخصیت ها جان داده است. وقتی ما فعل شخصیت را در روایت دیگری می بینیم و سپس در اعتراف من راوی علل وقوع آن افعال را می شنویم و بعدتر اثرات آنرا در قصه ی دیگران می بینیم زوایای تازه ای از «شخصیت» به دست می آوریم. زوایایی که منطق اتفاقات را برای ما معلوم می کند.
این اثر خوش خوان و دوست داشتنی به مخاطب خود این فرصت را می دهد تا با شخصیت ها همذات پنداری کند و سرنوشتشان برایش اهمیت پیدا کند. حجم اثر بر خلاف بسیاری آثار که به اشتباه رمان خوانده می شوند استاندارد و درست به اندازه رمان است. *خرمالوها را به گنجشک ها بفروش* حرف تازه ای برای گفتن دارد.»
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب