نهج البلاغه، منشور انسانیت

حکمت بیست ونهم مرگ از سایه تان با شما همراه تر است

حکمت بیست ونهم مرگ از سایه تان با شما همراه تر است

جاویدانی: قم از لحظه ای که انسان متولد می شود و هر ساعتی که بر او می گذرد قسمتی از سرمایه عمر او کاسته و هر نفسی که می زند یک گام به انتها زندگی نزدیک می گردد، برای اینکه عمر انسان به هر حال محدود است و اگر هیچ مشکلی هم برای او پیش نیاید روزی پایان می پذیرد. درست مانند چراغی که ماده اشتعال زایش تدریجاً کم می شود و روزی تمام و سرانجام خاموش خواهد شد.


امام علی (ع) در حکمت ۲۹ نهج البلاغه می فرماید: «إِذَا کُنْتَ فِی إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِی إِقْبَالٍ، فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَی؛ در صورتیکه تو به زندگی پشت می کنی و مرگ به تو روی می آورد ملاقات (با یکدیگر) چه سریع خواهد بود!»
حجت الاسلام شکیبایی در گفت و گو با ایسنا به تشریح حکمت ۲۹ نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) پرداخته که شرح آن زیر آمده است:
امیرالمومنین (ع) در این جمله حکمت آمیز در مورد سرعت گذشت عمر و فرارسیدن لحظات مرگ به همگان هشدار می دهد.
نکته مهمی در این سخن پرمحتوای امام علی (ع) است که نخست همه انسان ها را درحال حرکت به سمت آخر عمر معرفی می کند و این یک واقعیت است.
از لحظه ای که انسان متولد می شود و هر ساعتی که بر او می گذرد قسمتی از سرمایه عمر او کاسته و هر نفسی که می زند یک گام به انتها زندگی نزدیک می گردد، برای اینکه عمر انسان به هر حال محدود است و اگر هیچ مشکلی هم برای او پیش نیاید روزی پایان می پذیرد. درست مانند چراغی که ماده اشتعال زایش تدریجاً کم می شود و روزی تمام و سرانجام خاموش خواهد شد.
این حرکت سریع بدون یک لحظه توقف ادامه دارد و به این ترتیب، از این سو همه انسان ها شتابان به سمت مرگ حرکت می کنند.
از طرف دیگر، پیوسته عوامل مرگ به سمت انسان در حرکت اند خواه این عوامل بوسیله حوادث ناگهانی، زلزله ها، طوفان و سیلاب، تصادف ها و مانند آن باشد یا بصورت بیماری هایی که با گذشت عمر و ضعف و ناتوانی اعضا خواه ناخواه دامان انسان را می گیرد و بدین ترتیب دو حرکت از دو سو رو به روی یکدیگر دائماً درحال انجامند از یک سو، انسان به سمت نقطه پایان زندگی و از آن سو، حوادث به سمت انسان در حرکت است و در چنین شرایطی ملاقات با یکدیگر سریع خواهد بود؛ مانند دو وسیله نقلیه ای که از دو طرف روبروی یکدیگر با سرعت در حرکت اند و چیزی نمی گذرد که به هم می رسند.
قرآن مجید خطاب به قوم یهود می فرماید: «قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلی عالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ؛ بگو آن مرگی که (به پندار خود) از آن فرار می کنید به یقین با شما ملاقات خواهدنمود سپس به سمت کسی باز می گردید که از پنهان و آشکار مطلع است و شما را از آنچه انجام می دادید مطلع می سازد.»
دراین زمینه روایات فراوانی از معصومین (ع) نقل شده است همچون در همین کلمات قصار، امام علی (ع) (در کلمه ۷۴) فرموده است: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَی أَجَلِهِ; نفس های انسان قدمهای او به سمت مرگ اوست.»
در نامه ۲۷ از بخش نامه های امام (ع) خواندیم که می فرماید: «وَ أَنْتُمْ طُرَدَاءُ الْمَوْتِ إِنْ أَقَمْتُمْ لَهُ أَخَذَکُمْ وَإِنْ فَرَرْتُمْ مِنْهُ أَدْرَکَکُمْ وَهُوَ أَلْزَمُ لَکُمْ مِنْ ظِلِّکُمْ، الْمَوْتُ مَعْقُودٌ بِنَوَاصِیکُمْ وَالدُّنْیَا تُطْوَی مِنْ خَلْفِکُم؛ شما رانده شدگان و تعقیب شدگان مرگ هستید (و صیدشدگان به وسیله آن) اگر بایستید شما را دستگیر خواهدنمود و اگر فرار کنید به شما خواهد رسید و مرگ از سایه شما به شما همراه تر است و با موی پیشانی شما گره خورده و دنیا در پشت سر شما به سرعت در هم پیچیده میشود (و آخر عمر دور نیست).»
هدف از تمام این هشدارها این است که زندگی دنیا غفلت زاست و هنگامی که انسان به آن سرگرم شود گاه همه چیز را فراموش می کند و چنان گام برمی دارد که گویی زندگی دنیا ابدی است نه خبری از آخرت نه توشه ای برای آن سفر و نه اندوخته ای برای آن دیار تهیه می کند این هشدارها برای این است که انسان را تکانی دهد و از این خواب غفلت بیدار کند و قبل از آنکه فرصت ها از دست برود او را به تهیه زاد و توشه وا دارد.




منبع:

1402/01/31
14:34:28
0.0 / 5
431
تگهای خبر: زندگی , سفر , قرآن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۶ بعلاوه ۳
جاویدانی