هم نشینی محمدرضا حکیمی با شفیعی کدکنی
خاطره ای را می خوانیم از هم نشینی محمدرضا حکیمی با محمدرضا شفیعی کدکنی که محمدرضا موحدی آنرا روایت کرده است.
به گزارش جاویدانی به نقل از ایسنا، صفحه ای به نام محمدرضا شفیعی کدکنی در پی درگذشت محمدرضا حکیمی، نویسنده و اندیشمند دینی این روایت را منتشر نموده که در ادامه می آید:
«دوستِ قدیمی
آن شب رفتم منزل استاد حکیمی و طبق قرار، به سعادت آبادِ دکتر شفیعی بردمش. بسیار مشتاقانه منتظرِ دیدار دوست قدیمی و صمیمی خود بود و از او مشتاق تر و شیداتر، دکتر شفیعی!
از حجره های مدرسه نوّابِ مشهد تا موسسه فرانکلین و فصل مشترک هایشان با ابتهاج و شجریان و... سخن ها رفت.
حکیمی مثل همیشه زلال و بی پیرایه و پای بند به دینداریِ عدالت محور. دکتر شفیعی هم الحق که این خصائل انسانی و حتی دین العجائزش را حرمت می نهاد.
فریاد روزها، خاموش شد.
روایتی از دکتر محمدرضا موحدی»
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. وی در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این عرصه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی خان مخیری از مهم ترین استادان حکیمی بوده اند. از آثار محمدرضا حکیمی می توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و... اشاره نمود.
محمدرضا حکیمی که مدتی قبل به کرونا مبتلا شده بود در شامگاه روز ۳۱ مردادماه به سبب ایست قلبی درگذشت.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب