یادداشت مهمان؛
روایت یک مادر شهید ژاپنی در مهاجر سرزمین آفتاب
به گزارش جاویدانی کونیکویامامورا تنها مادر شهیدی است که اصالت ژاپنی دارد و فرزند شهیدش جوان نوزده ساله ای بود که در عملیات والفجر یک، در منطقه فکه به شهادت رسید.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و اندیشه: متنی که در ادامه می خوانید یادداشتی است که به مناسبت انتشار کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» نوشته حمید حسام و مسعود امیر خانی نگاشته شده است. این کتاب روایت خاطرات کونیکویامامورا می پردازد. وی تنها مادر شهید است که اصالتی ژاپنی دارد و فرزند شهیدش جوان نوزده ساله ای بود که هم در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی کارهای زیادی داشت و هم در زمان جنگ تحمیلی با وجود سن کم، راهی جبهه ها شد تا از اسلام و ایران دفاع کند که در عملیات والفجر یک، در منطقه فکه به شهادت رسید.
وقتی از «مادر شهید» صحبت می نماییم همه ما یک تصور ذهنی از آن داریم که تقریباً یک زن ژاپنی جایی در آن ندارد. شاید همین تصور بود که سبب شد زمانی که جلد کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» را دیدم بسیار متعجب شدم و بدون معطلی آغاز به خواندن خاطرات نخستین و تنها مادر شهید ژاپنی دوران دفاع مقدس کردم. «کونیکو یامامورا» دختر ژاپنی که با یک تاجر ایرانی ازدواج می کند و اسمش را به «سبا بابایی» تغییر می دهد. در راه شناخت مناسک و معارف دینی از خیلی از شیعیان پیشی می گیرد. در دوران دفاع مقدس یکی از فرزندانش را تقدیم میهن می کند.
این کتاب اثر مشترک حمید حسام و مسعود امیرخانی است که خیلی زود با استقبال مخاطبان مواجه گردید و به چاپ دهم رسید. این اثر به روایت خاطرات کونیکو یامامورا می پردازد. او تنها مادر شهید است که اصالتی ژاپنی دارد و فرزند شهیدش جوان نوزده ساله ای بود که هم در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی کارهای زیادی داشت و هم در زمان جنگ تحمیلی با وجود سن کم، راهی جبهه های جنگ شد تا از اسلام و ایران دفاع کند که در عملیات والفجر یک، در منطقه فکه به شهادت رسید.
این کتاب به خاطر داستان و روایت متفاوتش مورد توجه خیلی از کشورهای دیگر قرار گرفته و به زبان های ژاپنی، روسیُ ترکی استانبولی و عربی ترجمه شده است. شخصیت خاص خانم بابایی سبب شده است که پس از سالهای جنگ بی کار ننشیند و کارهای فرهنگی در زمینه های مختلف را ادامه دهد. ازجمله کارهای او میتوان پشتیبانی از جانبازان حمله اتمی هیروشیما و ناکازاکی در کشور خودش و پشتیبانی از جانبازان شیمیایی جنگ تحمیلی در ایران اشاره نمود. تلاش مداوم برای برقراری ارتباط فرهنگی بین دو کشور ایران و ژاپن از او یک شخصیت منحصربه فرد ساخته و بنا بر این است که در مسابقات پارالمپیک بعنوان حامی معنوی کاروان ایران در مسابقات ۲۰۲۱ ژاپن انتخاب می شود.
یونیکو که بعد از ازدواج با یک ایرانی مسلمان و مهاجرت به ایران اسم سبا با الهام از قرآن را برای خود برمی گزیند، با دقتی بی نظیر و زبانی ساده و شیوا خاطرات خویش را از کودکی تا حال بیان می کند. هرچند که سال ها قبل در کشور ژاپن و در خانواده ای بودایی مذهب متولد شده و تا بیست و یک سالگی تحت آموزه های بودایی بوده، اما ازدواج با یک جوان مسلمان ایرانی مسیر زندگی اش را تغییر داده و آنقدر روحیات انقلابی و اسلامی اش را تقویت کرده که فرزند نوزده ساله اش در جبهه های جنگ تحمیلی ایران به شهادت می رسد و او به این اتفاق افتخار می کند.
چیزی که داستان زندگی این مادر شهید را منحصر به فرد می کند حوادثی است که در طول زندگی اش اتفاق می افتد و مسیر زندگی وی را تغییر می دهد تا جایی که خودش می نویسد: هیچ وقت تصور نمی کردم داستان زندگی من روزی به صورت کتاب منتشر شود چون اگر در ژاپن و در کنار خانواده ام می ماندم یک زندگی کاملاً عادی را تجربه می کردم در حالیکه آشنایی من با یک مسلمان ایرانی مسیر زندگِی ام را تغییر داد و توسط او به دنیای جدید و ناشناخته ای آمدم.
زندگی در ایران و جامعه اسلامی برای یامامورا بسیار جالب و پر از اتفاقات و حوادثی نظیر قیام ۱۵ خرداد، انقلاب و تغییر حکومت و دوران جنگ تحمیلی است که یکی از پسران خویش را در این راه تقدیم اسلام و کشور می کند و اعتقاد دارد در زندگی هرچه جلوتر می رود درهای جدیدی به رویش باز می شود.
وطن پرستی در آیین شینتو یک اصل اساسی و مهم محسوب می شود. خانواده یامامورا نام «کونیکو» به معنای فرزند وطن را روی دخترشان گذاشتند و زمانی که دختر خانواده بزرگ شد و به مدرسه رفت، هر بار که همکلاسی ها و دوستانش «کونیکو» را صدا می کردند احساسی همراه با غرور در وجودش پیدا می شد.
انگار سرنوشت «کونیکو» با جنگ گره خورده بود. او از همان دوران کودکی با جنگ آشنا شد و با پرواز هواپیماهای جنگی و صدای بمباران بیگانه نبود. زمانی که کلاس اول بود و پشت میز مدرسه نشسته بود صدای وحشتناک هواپیماهای دشمن در جریان جنگ جهانی دوم را بر فراز شهرش شنید. آنجا اولین باری بود که «کونیکو» با جنگ آشنا شد. آن روز همه ترسیده بودند. معلمش آشفته و ترسان به دانش آموزان می اظهار داشت: «خدا به دادمان برسد! مثل این که جنگ جهانی دوم از اروپا به کشور ما هم رسیده است.» حملات به ژاپن بی رحمانه بود. فقط در یک شب ۳۲۵ هواپیما در سه ساعت توکیو را بمباران کردند و صدها هزار نفر را یکجا کشتند. ژاپنی ها از این بمباران بعنوان ویرانگرترین بمباران هوایی تاریخ یاد می کنند. پسر دایی و پسر عمه کونیکو در این جنگ کشته شدند و او طعم از دست دادن در جنگ را چشید.
جنگ با بجا گذاشتن ویرانی های زیادی تمام می شود و داغ جنایت سنگین آمریکایی ها را برای همیشه در دل ژاپنی ها می گذارد. با وجود فجایع سختی که بر سرشان آمده بود خیلی زود آغاز به ساختن کشورشان کردند. هر چه بیشتر می گذشت عمق فاجعه بیشتر برای کونیکو و ژاپنی ها مشخص می شد: «با آشنایی از عمق فاجعه بمباران هیروشیما و ناکازاکی، دیگر شکلات امریکایی ها برایم شیرین نبود. آنها ژاپنی ها را مردمی خنگ و شایسته تحقیر می دانستند و من، کونیکو، فرزند وطن از این تحقیرها می سوختم.» (ص ۴۱ و ۴۲)
محمد در سال ۱۳۶۲ به شهادت رسید و خبر شهادتش برای مادر بسیار سنگین بود. همرزمانش ماجرای شهادت محمد را چنین توصیف کردند: «ما در منطقه شرهانی بودیم و پیش از حرکت نیروهای پیاده بعنوان گردان تخریب زودتر از بقیه حرکت کردیم تا مین ها را خنثی نماییم و برای عبور رزمندگان معبر بزنیم. ظاهراً دشمن خودش را برای مقابله با ما آماده کرده بود. همین که برخی از مین ها را خنثی کردیم دشمن از تپه های روبه رو با تیربار شلیک کرد. حجم آتش آنقدر زیاد بود که چسبیدیم به خاک. محمد کنار من بود. با کلاه آهنی مان خاک ها را کندیم تا جان پناهی درست کنیم… آتش تیربار و خمپاره ۶۰ بی وقفه می بارید. کلاه آهنی را روی سر گذاشتیم که بیسیم از عقب پیام داد امکان آمدن نیروهای پیاده نیست. شما هم بیایید عقب. یکدفعه دیدم سر محمد خم شد. ترکش کلاهش را از جلو سوراخ کرده بود و خون از پشت سرش می ریخت» بعد از شهادت خبر قبولی محمد در رشته متالوژی دانشگاه علم و صنعت آمد.
این کتاب در سال ۱۳۹۹ با ۲۴۸ صفحه توسط انتشارات سوره مهر به بازار کتاب ارائه شد و الان به چاپ دهم رسیده است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب