مختارپور مطرح كرد؛
محمدسرور رجایی هم مشکلات افغانستانی های مقیم ایران را داشت
جاویدانی: دبیرکل نهاد کتابخانه ها در گرامیداشت محمدسرور رجایی اظهار داشت: او هم مانند خیلی از افغانستانیها مشکلات قانونی، اداری و بانکی داشت و متاسفانه کوتاهی زیاد در حق افغانستانیهای ایران شده است.
به گزارش جاویدانی به نقل از روابط عمومی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، مراسم یادبود نویسنده، پژوهشگر و شاعر فارسی زبان، زنده یاد محمد سرور رجایی عصر روز گذشته دوشنبه ۱۱ مرداد با حضور علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور و تعدادی از فعالان فرهنگی و شاعران داخلی و خارجی، در قالب جلسات محافل ادبی نهاد کتابخانه های عمومی بصورت مجازی انجام شد.
علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در این مراسم با تسلیت به مناسبت درگذشت محمدسرور رجایی و گرامیداشت یاد و خاطره وی طی سخنانی اظهار داشت: حدود ۳ ماه پیش در همین اتاق که این برنامه در حال برگزاری است، در جلسه ای با مرحوم رجایی قرارهایی گذاشتیم تا درباره مسائل فرهنگی مربوط به کودکان عزیز افغانستانی که در ایران ساکن هستند، کارهایی در نهاد شروع شود. قرار شد مجله «باغ» را که پیش تر حدود ۶۹ شماره اش را به سختی منتشر نموده بودند، به کمک نهاد منتشر کنند تا در اختیار کودکان افغانستانی قرار بگیرد. بنا بود مناطقی که عزیزان افغانستانی در آن ساکن هستند شناسایی شود و این مجله و کتاب های دیگری که مورد نظر ایشان بود در آنجا توزیع شود. همین طور قرار بود محافل ادبی خاصی در زمینه کارهای فرهنگی و ادبی افغانستان و ایران راه اندازی شود.
وی اضافه کرد: او با شور و شوق خاصی در این جلسات شرکت می کرد و پیگیر دریافت مجوز نشریه و تسهیلات بود. بسیار خوشحال بود از این که بالاخره بعد از مدتها سختی کار دیگری از مجموعه فعالیت خودرا با کمک دوستان نهاد شروع می کند و این کارها درحال پیشرفت بود. برای من شماره هایی از مجلات پیشین خودرا آورده بود و با علاقه خاطرات خوبش را از طول سال ها فعالیت مرور می کرد.
مختارپور با بیان خاطره ای از دیدار با مرحوم رجایی عنوان کرد: زمانی که از مرحوم رجایی پرسیدم انتشار مجله «باغ» چقدر هزینه دارد، او بیان کرد تمام کارهای تهیه و تولید این مجله را خودش و همکارانش بدون دریافت هیچ حق الزحمه ای انجام می داده اند تا با هزینه کمتری آماده شود. او همچنان از تأثیرات و بازخوردهای انتشار این مجله و از نامه هایی که از طرف بچه های افغانستانی از شهرها و حتی کشورهای همسایه به دست او می رسید تعریف می کرد. تمام این خاطرات و کارهای او نشان می داد در کنار کارهای بزرگی که در دست داشت، چقدر برای رسیدگی به وضع فرهنگی کودکان افغانستانی تلاش می کند؛ این فعالیت ها در زمره کارهای جهادی بود. او یک انقلابی به تمام معنا بود که وجودش سراسر عطوفت و مهربانی بود. اگر کسی کارهای او را مرور کند متوجه می شود او چه علاقه شگرف و عمیقی به انقلاب اسلامی داشت.
کسی تصور نکند که مرحوم رجایی بواسطه سه دهه حضورش در ایران از امتیاز ویژه ای برخوردار بود. او نیز مانند خیلی از دوستان افغانستانی ما هنوز مشکلات قانونی هویتی، اداری، بانکی و غیره داشت و با وجود تاکیدات مقام معظم رهبری در رسیدگی به این موضوعات، متاسفانه بسیار در حق مردمان افغانستان در ایران کوتاهی شده استدبیرکل نهاد کتابخانه ها با اشاره به برخی خاصیت های شخصیتی محمد سرور رجایی اظهار داشت: در روایات داریم «با کسانی دوستی کنید که دیدن او شما را به یاد خدا می اندازد»؛ من از دیدن مرحوم رجایی همیشه هم این حس را داشتم؛ چه زمانی که تصویر و یا آثار ایشان را می دیدم چه زمانی که حضوری ایشان را ملاقات می کردم. هر کسی می خواهد قلم مهربانانه و نگاه پر از عطوفت رجایی را ببیند کتاب «گرگ های مهربان کوه تخت» ایشان را بخواند. او به دنبال عدالت و آزادی و رسیدگی به مستضعفان جهان بود و وظیفه شعر و ادبیات را توجه برآورده کردن این امر می دانست.
مختارپور با اشاره به مشکلات و چالش های مهاجران افغانستانی در ایران اظهار داشت: کسی تصور نکند که مرحوم رجایی بواسطه سه دهه حضورش در ایران از امتیاز ویژه ای برخوردار بود. او نیز مانند خیلی از دوستان افغانستانی ما هنوز مشکلات قانونی هویتی، اداری، بانکی و غیره داشت و با وجود تاکیدات مقام معظم رهبری در رسیدگی به این موضوعات، متاسفانه بسیار در حق مردمان افغانستان در ایران کوتاهی شده است. جالب است بدانید که این چالش ها و مشکلات عمیق هیچ اثر منفی در فعالیت ها و کوشش های او به وجود نیاورده بود و او کار خودش را می کرد. رجایی تلاش می کرد و شبانه روز به دنبال کارهای خود بود و در یک کلام می توانم بگویم که به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی او یک مومن انقلابی بود؛ ایشان در عرصه فرهنگ یک مومن انقلابی به تمام معنا بود.
دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور با تقدیر و تشکر از مشارکت و حضور فعالان فرهنگی و شاعران در این برنامه، ابراز امیدواری کرد هر چه زودتر بتوان یک زندگینامه مفصل و درخور، از زندگی پر بار مرحوم محمدسرور رجایی تهیه شود.
مختارپور در ادامه به خوانش یکی از آخرین سروده های مرحوم محمدسرور رجایی پرداخت:
چون بامداد باغ باش، پر از آفتاب باش
سرشار از طراوت عطر گلاب باش
محبوب من حباب به تن کرده ای چرا؟
محجوب باش، اهل حیا و حجاب باش
می دانمت که جنگ و شهیدان ندیده ای
اما تو هم روایتی از انقلاب باش
مانند شعر طنز هیاهو به پا مکن
چون شعر اعتراض جهان را خطاب باش
لبخند لااُبالی خود تابلو مکن
چون طرح های ساده ی جلد کتاب باش
سرباز نیزه دار جهان مُژّه های توست
آری به احترام خودت آفتاب باش
مرد سخت کوش کارهای برزمین مانده
محسن مومنی شریف نویسنده و رییس سابق حوزه هنری در این برنامه با تقدیر از نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای برگزاری مراسم گرامیداشت محمدسرور رجایی اظهار داشت: این توفیق را داشتم که حدود ۱۵ سال با آقای رجایی همکاری کنم؛ هم در روزهایی که ایشان مسئولیت جلسات شعر افغانستان حوزه هنری را که روزهای پنجشنبه برگزار می شد بر عهده داشتند و هم زمانی که در دفتر فارسی زبانان حوزه هنری عهده دار مسئولیت بودند. بنده در این ۱۵ سال از این برادر عزیز تلاش ها و فداکاری های بسیاری دیدم و شاهد بودم که او بدون ادعا و با کمترین توقع فعالیت می کرد. ایشان درخواستی برای خودشان نداشتند، ولی بسیار پیگیر امور مهاجران افغانستانی مقیم ایران بودند.
وی با اشاره به سخنان علیرضا مختارپور درباره خاصیت های وی در کارهای فرهنگی اظهار داشت: اگر بنا باشد وی را در یک جمله معرفی کنم، او را مرد کارهای بر زمین مانده معرفی می کنم؛ چونکه او هر جا که احساس می کرد در زمینه افغانستان و انقلاب اسلامی کاری بر زمین مانده است آنرا انجام می داد و خیلی دنبال شأن و جایگاه نبود. رجایی در آن سال ها به شدت احساس کرده بود که حوزه کودکان، نوجوانان و دانش آموزان افغانستانی نیاز به محتوا دارد و به همین دلیل مجله ای را دراین زمینه منتشر نمود.
بسیار خوشحال شدم که مرحوم رجایی در قطعه شهدا و در کنار مزار شهید آوینی به خاک سپرده شد. من بیش از دو دهه کوشش های او را زیر نظر داشتم. رجایی بعنوان فردی که همیشه دغدغه فرهنگی به ویژه در زمینه کودکان و نوجوانان را داشت و همیشه تلاش می کرد بتواند ۱۰۰ یا ۵۰۰ نسخه بیشتر از این مجله اش را چاپ کند و در دسترس بچه ها قرار دهدرئیس سابق حوزه هنری اظهار داشت: یکی از کارهای بزرگ مرحوم رجایی که امروز ایشان را بیشتر با آن می شناسند، روایت مجاهدان گم نام ایرانی و افغانستانی بود و نخستین کسی که وی معرفی نمود شهید ایرانی احمدرضا سعیدی بود که در روزهای دفاع مقدس به شهادت رسید. آقای رجایی برای معرفی وی بسیار کوشش کرد و ضمن ساختن مستندی از زندگی اش، کتابی با عنوان «ماموریت خدا» را نیز درباره این شهید نوشت.
مومنی شریف در آخر اظهار داشت: نوشتن کتاب هایی درباره شهید دکتر علیشاه موسوی گردیزی و بسیاری دیگر از مجاهدان ایرانی و افغانستانی از کارهای ماندگارش بوده است. به واقع او به تنهایی مانند یک سازمان فرهنگی کار می کرد. آقای رجایی در زمینه اجتماعی به ویژه حوزه زندگی مهاجران افغانستانی و خانواده های شهدای مدافع حرم بسیار فعال بود؛ اقداماتی که دیگر ارتباطی با کارهای فرهنگی یک شاعر و یا پژوهشگر نداشت. به همین دلیل در جایی نوشتم که با رحلت آقای رجایی، داغ خانواده های شهدای افغانستانی تازه شد. امیدوارم دوستان افغانستانی وی همت به خرج دهند و راهش را ادامه دهند.
لزوم رسیدگی به مشکلات زندگی هموطنان افغانستانی در ایران
علیرضا قزوه وابسته فرهنگی ایران در دهلی در این برنامه با تشکر از نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای برگزاری نخستین محفل ادبی برای گرامیداشت محمد سرور رجایی اظهار داشت: بسیار خوشحال شدم که مرحوم رجایی در قطعه شهدا و در کنار مزار شهید آوینی به خاک سپرده شد. من بیش از دو دهه کوشش های او را زیر نظر داشتم. رجایی بعنوان فردی که همیشه دغدغه فرهنگی به ویژه در زمینه کودکان و نوجوانان را داشت و همیشه تلاش می کرد بتواند ۱۰۰ یا ۵۰۰ نسخه بیشتر از این مجله اش را چاپ کند و در دسترس بچه ها قرار دهد.
وی درباره پشتکار و کم توقع بودن مرحوم رجایی اظهار داشت: من با بچه های افغانستانی در ایران و در افغانستان در تماس هستم؛ در صورتیکه خیلی از مهاجران افغانستانی در کشورهای اروپایی با کارهای مختصر و حقوق های آنچنانی کار می کنند، اما او کوشش های بزرگی برای انقلاب، برای امام(ره) و برای دفاع مقدس انجام داد آن هم با کمترین حمایت و هزینه؛ بطوری که توانست اسامی و خاطرات تمام شهیدان افغانستانی دفاع مقدس را جمع آوری کند. عزیزانی مانند مرحوم رجایی درخور جایگاه و توجه بیشتری بودند که متاسفانه در کشور ما این امر محقق نشد. امیدوارم در ادامه افرادی بعنوان مسئولان ارشد فرهنگی کشور انتخاب و معرفی شوند که دیگر جایی برای این دغدغه ها باقی نگذارند.
تمایز کارهای مرحوم رجایی در زمینه فرهنگ
محمد کاظم کاظمی از شاعران و فعالان فرهنگی افغانستانی که در این جلسه حضور داشت، با تشکر از دست اندرکاران برگزاری این برنامه اظهار داشت: یکی از مهم ترین اقدامات ماندگار محمد سرور رجایی کوشش برای ثبت خاطرات رزمندگان افغانستانی بود که در ایران جنگیده بودند و همین طور رزمندگان ایرانی که در کشور افغانستان به میدان جهاد رفته بودند؛ این اقدامی که می توان گفت منحصر به فرد بوده و قبل از این انجام نشده و شاید بعد از این هم امکان انجام نداشته باشد؛ چونکه این نوع کارها باید در زمان خاصی صورت گیرد و اگر زمان خاص خود عبور کند به دلیلهای مختلف امکان پذیر نخواهد بود.
وی اضافه کرد: عرصه خاطره نویسی جهاد در افغانستان کاری بر زمین مانده بود و کمتر به آن پرداخته شده بود؛ بر خلاف ایران که دراین زمینه بنیادها و نهادهایی از جمع آوری و ثبت خاطرات رزمندگان حمایت می کردند ولی متاسفانه ما در افغانستان نهادی در این عرصه نداشتیم و بنا بر این دستاوردهای جهاد ما بعد از این تحولات به دیده تردید نگریسته می شد؛ از این جهت کوشش های مرحوم رجایی دراین زمینه بسیار شایسته تقدیر است.
کاظمی با اشاره به کوشش های مرحوم رجایی در زمینه کودک اظهار داشت: بااینکه افراد فرهنگی و شاعران دیگری هم در افغانستان بوده اند که در زمینه های فرهنگی مجلاتی را منتشر نموده اند، اما اقداماتی که آقای رجایی در زمینه کودک و نوجوان پیگیری کرد بسیار متمایز با سایر کارهای صورت گرفته دراین زمینه بوده و می توان آنرا دیگر اثر ماندگار ایشان عنوان نمود.
وی در ادامه این مراسم به خوانش شعری پرداخت و آنرا به روح محمدسرور رجایی تقدیم کرد. این شعر بدین سان بود:
برف لجوج آب شد و نوبهار شد
جان پدر پرنده شد و رهسپار شد
جان پدر پرنده شد و هر طرف که رفت
با دام و دانه دگری سر گرفتار شد
گاهی به دشت و کوه و بیابان پناه برد
گاهی مقیم مملکت همجوار شد
یک روز کارگر شد و یک روز کارساز
روزی پیاده بود و زمانی سوار شد
او پشتِ چرخ بود، ولی چرخ دنده ساخت
او گرمِ کوره بود، ولی آبدار شد
عمر پدر به دربه دری ها تباه گشت
جان پدر ولی سند افتخار شد
جان پدر، جوالیِ مردم نمی شود
آن روزها به اتمام رسید و تار و مار شد
جان پدر معلم و دانشور و ادیب
جان پدر وکیل و سیاست مدار شد
جان پدر، کجاستی امروز، شب شده است
جان پدر پرنده شد... اما شکار شد
ثبت رشادت های مجاهدان افغانستانی در دفاع از کشورشان
ادامه این مراسم با سخنان وحید جلیلی مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی همراه بود که وی بعد از خوانش ابیاتی از فردوسی اظهار داشت: در طول تاریخ جدال و چالش بزرگی وجود داشته برای تهمت زدن و انگ زدن به جریان های معرفتی توحید محور که متاسفانه بسیاری افراد را نیز از میدان به در کرده است؛ اما محمدسرور رجایی یکی از آن کسانی بود که مقاومت بسیاری در مقابل جنگ های روانی داشت.
وی اضافه کرد: همانطور که در این مراسم عنوان شد خلاءهای موجود و برخی جریانات سبب شده بود که در اصل جهاد باشکوه ملت بزرگ افغانستان مقابل امپراتوری شوروی و حماسه هایی که آفریدند و قهرمان های بزرگی که ظهور کردند تردید ایجاد شود. محمدسرور رجایی با ثبت خاطرات مربوط به شهدای جهاد افغانستان این پرچم را افراشته نگه داشت.
جلیلی با گرامیداشت خدمات فرهنگ مرحوم رجایی اظهار داشت: از همه فعالان و مسئولان فرهنگی خواهش می کنم که تلنگرهایی مانند درگذشت محمد سرور رجایی را بهانه و نقطه شروعی برای کارهای بزرگتر در ادامه مسیر او قرار دهند. این مهمست که رجایی را فقط با شعر کودک یا یک کتابی که در زمینه دفاع مقدس و امام خمینی(ره) چاپ کرده درنظر نیاوریم، تلاش او برای نشان دادن زمینه ها و اشتراکات فرهنگی میان دو ملت بزرگ ایران و افغانستان بود. اهل فرهنگ باید یگانگی این دو ملت را فریاد بزنند و آن پرچمی که رجایی ها ذیل آن کار می کردند را برافراشته نگه داریم.
تلاش برای معرفی عناصر فرهنگی مشترک ایران و افغانستان
در بخش بعدی این جلسه مجازی، محمود اکرامی فر با تقدیر از برگزار کنندگان این مراسم در سخنانی اظهار داشت: این اقدام بسیار باارزش است که نهاد کتابخانه های عمومی کشور هم برای تقدیر و بزرگداشت فعالان فرهنگی و ادبی در قید حیات در استانهای مختلف کشور اقدام می کند و هم برای درگذشتگان این عرصه مراسم یادبود و بزرگداشت برگزار می نماید. این درجه از درک و درایت دبیرکل نهاد در این مساله برای من بسیار قابل ستایش است.
وی درباره مرحوم محمد سرور رجایی نیز اظهار داشت: او فردی بود که تمام تلاش خودش را صرف نویسندگی و شاعری و پژوهش کرد. اهل گله و گلایه نبود و تمام تلاشش این بود که بگوید ایران و افغانستان یک فرهنگ، یک باور، یک نگاه و یک ایدئولوژی دارند؛ در حقیقت تلاش او در امتداد معرفی عناصر فرهنگی مشترک این دو ملت بود و در نهایت هدفش انسجام اجتماعی، انسجام فرهنگی در زمینه فارسی زبانان بود. رجایی هم انسان شریف و پاکی بود هم خوب شعر می گفت. کارهای او از این جهت بسیار قابل احترام و اعتنا است که بیش از آنکه گلایه کند و از سختی های مهاجر بودن خود بگوید، معتقد بود مردم ایران و افغانستان دارای یک فرهنگ، یک نگاه و یک ایدئولوژی و یک جهان بینی هستند.
وی در ادامه این مراسم به خوانش شعری درباره مرحوم رجایی پرداخت.
از زندگی آموختم در ایام سرد
کبریت های بی خطر خیلی خطرناک اند
نه دلی را گرم می کنند
نه سیگار شاعری را در بعداز ظهری کسل
پشت پنجره ای روبه آفتاب می گیرانند
گاهی سرازیری
بیدهای مجنون را
بازیچه سندروم دست های بیقرار می کند
آنکه رفت
اسمش مهاجر است و مقیم دل من است
آنکه رفت
در چشم هایم آبی مانده است.
مردی که گلایه را نزیسته بود
و با گله میانه ای نداشت.
می شناختمش از نزدیک
از دو قدمی نفس تنگی کرونا
نه به خاطرات کسی سنگ زده بود
نه چشمه ای را گل آلود می خواست
زندگی اما
سربه سرش می گذاشت
چون آدامسی که به سر آستین شاعری اش چسبیده باشد.
نه گله داشت از برفی که نمی بارید و نه گلایه از ابری
که دعای «باران بس» را نادیده می گرفت
حیاط خلوت ما شاعران خیالات است
او
شاعر بود در خیال همه
تا نام کوچکش را بزرگ بنویسند
تحول در مدیریت و اجرای کارهای فرهنگی مهاجران افغانستانی
ابوطالب مظفری دبیر محفل درّ دری و از شاعران و نویسندگان افغانستانی نیز در ادامه این مراسم به تمجید از شخصیت مرحوم محمد سرور رجایی پرداخت و اظهار داشت: او گذشته از همه خصایل نیکویی که داشت در جامعه فرهنگی ما یک مدیر اهل عمل و سخت کوش بود. از آنجائیکه امور فرهنگی مهاجران در جمهوری اسلامی ایران در این سال ها توسط شاعران اداره می شد و به طور معمول شاعران و افراد فرهنگی اغلب اهل کار و فعالیت عملی نبوده و بیشتر در زمینه شعر و هنر متمرکز بودند، کارهای فرهنگی چندان که باید و شاید از تبلیغات، پخش و مدیریت درستی بهره مند نشد. اما با آمدن جناب آقای رجایی به تهران و خانه ادبیات، کارهای این خانه رونق گرفت و تعداد زیادی شب های شعر و برنامه های فرهنگی انجام شد و به نظر من این یکی از جنبه های بارز مرحوم رجایی بود.
وی اضافه کرد: مرحوم رجایی از این طریق قصد داشت به ما دو ملت همسایه که از هم دور مانده بودیم یادآوری کند که ما همین امروز هم اشتراک بسیار عینی و عملی داریم و این را نباید از دست بدهیم و نمونه عینی آن همین شهدایی هستند که از دو ملت در جبهه های یکدیگر به شهادت رسیدند.
وی در ادامه به خوانش غزلی به مناسبت درگذشت محمدسرور رجایی پرداخت.
چه زخمی خورده این جادوگر پیر زمان از ما
که کم می خواهد از روی زمین نام و نشان از ما
وطن تابوت خونین جوانان است سرتاسر
طلبکار است گویی هم زمین هم آسمان از ما
به خاک ما تو گویی جشن گلریزان تاریخ است
به هر سو بنگری افتاده نعش سروران از ما
به صنف آفرینش جمله مردودان تاریخیم
چه می خواهد خدا این مایه درس و امتحان از ما
به سوک دلبران رفته از سر تا قدم داغیم
چه می دانم که این قلب است یا آتشفشان از ما
که در بازار هستی دید این سان سود و سودا را
دوبال این ترازو خورده جان از ما، جوان از ما
نصیب مردمان از قسمت عالم گل و بلبل
بهاران از شما و برگریزان از خزان از ما
تلاش برای ایجاد شناختی صحیح از جامعه مهاجران افغانستانی
سید ضیاء قاسمی از دیگر شاعران افغانستانی حاضر در این مراسم، با تسلیت به مناسبت درگذشت همکار و دوست خود اظهار داشت: درگذشت ایشان ضایعه بزرگی است که جبران کردنش اصلاً کار آسانی نیست؛ چونکه وی کارهای متنوعی در زمینه فرهنگ و ادبیات داشت. یکی از جنبه های کاری آقای رجایی این بود که تلاش می کرد یک وجه متفاوتی از جامعه افغانستانی را به جامعه میزبان یعنی ایران نشان دهد؛ کاری که کوشش کرد با حضور خود در رسانه ها و کارهای تحقیقی که برای رزمندگان دو ملت به انجام برساند.
نگاه و شناخت جامعه میزبان از جامعه افغانستانی یک نگاه تک بعدی بود و آنرا تنها در قالب یک هویت کارگری دیده بودند و جنبه های فرهنگی و دیگر جنبه های زیستی مهاجرین برای جامعه میزبان نا آشنا بود چونکه مهاجران با به لحاظ شغلی محدودیت هایی روبه رو بوده و هستند. من جراحی را در افغانستان می شناختم که استاد دانشگاه کابل بود، اما به سبب همین محدودیت ها در ورامین به کار در زمین کشاورزی می پرداختوی اضافه کرد: نگاه و شناخت جامعه میزبان از جامعه افغانستانی یک نگاه تک بعدی بود و آنرا تنها در قالب یک هویت کارگری دیده بودند و جنبه های فرهنگی و دیگر جنبه های زیستی مهاجرین برای جامعه میزبان نا آشنا بود چونکه مهاجران با به لحاظ شغلی محدودیت هایی روبه رو بوده و هستند. من جراحی را در افغانستان می شناختم که استاد دانشگاه کابل بود، اما به سبب همین محدودیت ها در ورامین به کار در زمین کشاورزی می پرداخت؛ البته رفته رفته تغییراتی دراین زمینه پیش آمد و جناب آقای رجایی نیز دراین زمینه بسیار تلاش داشت و با همکاری خوب رسانه های ایرانی و با محافلی که برگزار می کرد در این راه بسیار ساعی و موفق بود.
درد غربت کشیده بود، اما پل پیوند آشنایی بود
مصطفی محدثی خراسانی هم در این مراسم اظهار داشت: تشکر می کنم از نهاد کتابخانه های عمومی کشور که طی سالهای اخیر که فضای حقیقی ادبی کشور بواسطه شیوع ویروس کرونا گرفتار نوعی رکود و رخوت شده بود، با برنامه ریزی و تمهیدات هوشمندانه خود توانست بخش زیادی از این کمرنگی را جبران کند.
وی اضافه کرد: از آنجائیکه من از دوران نوجوانی و پیش از ۲۰ سالگی در شهر مشهد کار ادبی را با آقایان کاظمی، مظفری و شریف سعیدی شروع کردم و با فضا، معضلات و مشکلات دوستان مهاجر آشنا هستم عرض می کنم که جناب آقای رجایی بخش زیادی از توان ادبی و استعداد خودش را متوقف نگه داشت و آنرا صرف خدمت به اهل ادب افغانستان و صرف کشف استعدادها و پرورش آنها کرد که این مجاهدت کمی نبود که آقای رجایی از خود نشان داد. درباره ایشان تنها می توانم بگویم: «جلوه مهر و پارسایی بود، سرور عاشقان رجایی بود؛ درد غربت کشیده بود اما، پل پیوند آشنایی بود»
در ادامه مراسم سید وحید سمنانی، محمد مهدی عبداللهی، سید ضیاء قاسمی، سیده تکتم حسینی، زهرا حسین زاده، سید ابوالفضل مبارز و سید مرتضی شاهترابی به شعرخوانی در سوگ درگذشت محمد سرور رجایی پرداختند.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب