اسیری که با شکنجه گرش هم مهربان بود در رابطه با ابوترابی باید بیشتر نوشت
جاویدانی: به گزارش جاویدانی، علی اصغر صالح آبادی از هم بندان مرحوم ابوترابی می گوید رفتار او با دوستان و دشمنان ما را یاد پیامبر (ص) می انداخت، خصوصاً وقتی که حتی به شکنجه گران بعثی اش محبت می کرد و به دنبال جذب آنها بود.
حجت الاسلام علی اصغر صالح آبادی از اسرای دفاع مقدس و همین طور از نزدیکان و هم بندان شهید علی اکبر ابوترابی فرد، سید آزادگان، در گفتگو با گزارشگر مهر درباره ی این شهید، اظهار داشت: ما توفیق داشتیم در دوران اسارت در خدمت ایشان باشیم. نخستین چیزی که در مواجهه با ایشان توجه من و بسیاری از دوستان آزاده دیگر را جلب خودش کرده بود، محبت و اخلاق نیکو و رفتار کریمانه ایشان بود. ما وقتی با شهید ابوترابی برخورد می کردیم، یاد محسنات و تعاریفی می افتادیم که در کتاب های تاریخی و روایی درباره ی پیامبر گرامی اسلام حضرت رسول الله (ص) نقل می کردند و با دیدن ایشان، یاد حضرت محمد (ص) می افتادیم.
صالح آبادی درباره ی نقش شهید ابوترابی در آرامش اسرای دفاع مقدس و مقاومت آنها در آن شرایط سخت، اظهار داشت: وقتی که آزاده ای با دریایی از غم و غصه و ناراحتی با ایشان روبرو می شد، با برخورد ایشان و کمی صحبت آرام می گرفت و دلش تسکین پیدا می کرد. اولاً ایشان اگر نشسته بودند، به احترام هرکسی که نزدیک ایشان می شد بلند می شدند. بعد با مهربانی دست می دادند و دست را ملایمت و محبت فشار می دادند، طوری که بسیاری از دوستان آزاده می گفتند وقتی که حاج آقا را می دیدیم و ایشان دست ما را می گرفت و فشار می داد، تمام غم و غصه ما از دل مان بیرون رفت.
ابوترابی سفارش های دینی را نه در حرف و شعار، بلکه در عمل زندگی می کرد
وی اضافه کرد: ایشان نه فقط این برخوردها را با دوستان اسیر داشتند، بلکه با دشمنان بعثی هم همین برخوردهای محبت آمیز و کریمانه را داشتند. مرحوم ابوترابی با این دید با بعثی ها رفتار می کردند که آنها هم انسان هستند و شایسته این هستند که با برخوردی محبت آمیز، آنها را هم هدایت نماییم و کمک نماییم از تعصب و لجاجت و عنادی که دارند، فاصله بگیرند. محبتی که ایشان نسبت به دشمنان خودش داشت، نه برای ظاهرسازی و با این نیت که شرّ آنها را دفع کند، بلکه با اعتقاد عمیق به این بود که باید برای هدایت آنها هم کوشش کرد و با محبت، جذب شان کرد. به همین خاطر، چون محبت و احترام ایشان واقعی بود، در دل ها اثر می گذاشت؛ حتی در دل نیروهای بعثی که برخی از آنها خود ایشان را شکنجه می کردند.
صالح آبادی اخلاق کریمانه شهید ابوترابی در برابر نیروهای بعثی را، از دلیلهای تاب آوری اسرا در زمان اسارت دانست و اظهار داشت: واقعا این محبت و اخلاق نیکو تاثیر معجزه آسایی داشت. هم در دوست و هم در دشمن واقعا مثل یک معجزه اثر می کرد.
هم بند شهید ابوترابی با اشاره به کتاب «پاسیاد پسر خاک» و تقریظ رهبر انقلاب بر این کتاب، اظهار داشت: جامعه ما به الگوهای رفتاری نیاز دارد که برای نسل های جوان هم قابل پذیرش باشد. خدای متعال هم پیامبرانش را از جنس خود بشر فرستاد و ملائکه را بعنوان پیامبر را مبعوث نکرد؛ چونکه پیامبران و اولیاءالله باید الگوهایی واقعی و از جنس خودم مردم باشند. مرحوم آقای ابوترابی هم بعنوان یک الگوی اخلاقی، رفتاری داشت که برای اسرا و جانبازان سرمشق بود و در زندگی آزادگان تاثیر زیادی داشت. چنین الگوهایی باید به مردم و خصوصاً به جوانان معرفی شوند و من امیدوارم کتاب «پاسیاد پسر خاک» به دست جوان ها برسد. مرحوم ابوترابی کسی بود که سفارش های دینی را نه فقط در کلام و حرف، بلکه در عمل زندگی کرده بود و همین خاصیت سبب می شود در دل مردم اثر کند.
وی اضافه کرد: من روی این نکته تاکید دارم که این کتاب تنها قسمتی از زندگی ایشان را روایت می کند و ضروری است که کتاب های دیگری هم درباره ی ایشان نوشته شود.
صالح آبادی در انتها درباره ی علاقه شخصی خودش به شهید ابوترابی، اظهار داشت: من پیش از اسارت طلبه بودم و خدمت بزرگواران و علما ارادت داشتم. یعنی این طور نبود که با روحانیون و علما آشنایی نداشته باشم. ولی برخوردی که با ایشان داشتم، به من ثابت کرد که ایشان در میان علما یکی از بهترین و بالاترین نمونه های اخلاقی و عملی است. همه علما بزرگوار هستند و من از محضر آنها هم از جهت علمی و هم از جهت عملی بهره برده ام، ولی ایشان شخصیت اخلاقی واقعا برجسته ای داشتند و بعنوان یک روحانی طراز، الگوی بسیار خوبی برای طلبه ها و روحانیون هم هستند. بطور خلاصه، ما وقتی با شهید ابوترابی برخورد می کردیم، یاد محسنات و تعاریفی می افتادیم که در کتاب های تاریخی و روایی درباره ی ی پیامبر گرامی اسلام حضرت رسول الله (ص) نقل می کردند و با دیدن ایشان، یاد حضرت محمد (ص) می افتادیم. بعد با مهربانی دست می دادند و دست را ملایمت و محبت فشار می دادند، طوری که خیلی از دوستان آزاده می گفتند وقتی که حاج آقا را می دیدیم و ایشان دست ما را می گرفت و فشار می داد، تمام غم و غصه ما از دل مان بیرون رفت. مرحوم ابوترابی با این دید با بعثی ها رفتار می کردند که آنها هم انسان هستند و شایسته این هستند که با برخوردی محبت آمیز، آنها را هم هدایت نماییم و کمک نماییم از تعصب و لجاجت و عنادی که دارند، فاصله بگیرند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب