غفار محمدی:
ادبیات مازندران آیینه تمام نمای فرهنگ، تاریخ و هویت است
جاویدانی: غفار محمدی با تخلص ادبی ـ هنری مازند، شاعر و پژوهشگر عقیده دارد، ادبیات مازندران خصوصاً در قالب شعر تبری، آیینه ای تمام نما از فرهنگ، تاریخ و هویت مردم این خطه است.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها: ادبیات مازندران در دو بستر فارسی و تبری، همچون تلفیقی از نغمه های عاشقانه و نواهای حماسی، لطافت و صلابت را هم زمان در خود دارد و نشان میدهد چه طور دیرینگی تمدنی با پویایی زیست بوم می تواند هویتی ادبی و فرهنگی بی مثال خلق کند.
شعر و ادبیات مازندران تنها روایت زندگی مردم نیست، بلکه حافظه ای زنده و پرتپش از تاریخ، باورها و مراسم های کهن آنان است. شخصیت هایی چون طالب آملی، که سبک هندی را با ریشه های بومی و حس سرزمین خویش پیوند زد، و نیما یوشیج، که مسیر نوگرایی در شعر فارسی را هموار کرد، نشان دهنده تلاقی خرد و احساس، سنت و نوآوری در این سرزمین اند.
آثار این شاعران نه تنها گوشه ای از زیبایی های طبیعی و فرهنگی مازندران را بازتاب می دهند، بلکه دریچه ای به سمت درک عمیق روح مردم و تاریخ پرفراز و نشیب آنان هستند.
گفت وگوی پیش رو با غفار محمدی، با تخلص ادبی مازند، فرصتی است برای کشف عمق و لطافت ادبیات معاصر مازندران؛ از خاصیت های شعر تبری و غزل معاصر گرفته تا تأثیر زبان و گویش منطقه و چالش های پیش روی حفظ و ترویج این میراث گرانقیمت. این مصاحبه، نگاهی تحلیلی و با این حال شاعرانه به جریان های نوین ادبی، چهره های اثرگذار و چشم انداز آینده ادبیات مازندران عرضه می کند و خواننده را به سفری در دل تاریخ، فرهنگ و نغمه های سرزمین سرسبز شمال ایران دعوت می کند.
غفار محمدی با تخلص ادبی ـ هنری «مازند»، شاعر، پژوهشگر و وکیل دادگستری، از چهره های فعال و اثرگذار حوزه شعر و نقد ادبی کشور است. وی در گفتگویی با خبرنگار مهر به بررسی خاصیت ها، شخصیت های شاخص و چالش های ادبیات معاصر مازندران پرداخت.
ادبیات مازندران ریشه در تاریخ و طبیعت منحصربفرد آن دارد
محمدی در آغاز این گفت و گو، ضمن اشاره به پیشینه تاریخی و تمدنی دیار مازندران بیان کرد: ادبیات مازندران، ریشه در تاریخ و طبیعت منحصربه فرد این سرزمین دارد. مازندران از گذشته های دور یکی از خاستگاه های تمدن ایران زمین بوده و آثار دیرینه شناسی کشف شده در آن، نشان دهنده قدمت تمدنی آن است.
وی اضافه کرد: این سابقه تاریخی در کنار طبیعت بکر و متنوع، نقشی اساسی در ایجاد ادبیات متمایز این منطقه داشته است. شعر امروز مازندران، چه در حوزه زبان فارسی معیار و چه در حوزه زبان تبری، آمیزه ای است از لطافت طبیعت، میراث تاریخی، روحیه حماسی و عاشقانه های سرشار از خرد و عاطفه.
این شاعر افزود: به این علت میتوان گفت شعر معاصر مازندران، محل تلاقی دو سبک خراسانی و هندی است؛ جایی که استقامت و فخامت سبک خراسانی بستری برای تخیل و مضمون آفرینی و ظریف اندیشی های پیچیده سبک هندی را فراهم می سازد.
این پژوهشگر ادبی در ادامه اضافه کرد: شعر در فرهنگ مازندران همیشه در تار و پود زندگی مردم جاری بوده و در نواها، گفتار و مراسم های محلی انعکاس یافته است. در بین شاعران کهن میتوان به پیروزه، مرزبان بن رستم، باربد، امیر پازواری، فانی و برجسته تر از تمام ملک الشعرا طالب آملی اشاره نمود. طالب آملی با چیرگی در سبک هندی و پیوند آثارش با هویت تاریخی و فرهنگی مازندران، جایگاهی ویژه دارد.
محمدی خاطرنشان کرد: در دوره معاصر، نیما یوشیج بنیان گذار شعر نو پارسی است که نه تنها در مازندران؛ بلکه در کل ساختار و محتوای ادبیات ایران تحولی بنیادین ایجاد کرد. این چهره ها با خلق آثاری که هم ریشه در سنت داشتند و هم به نوگرایی گرایش نشان می دادند، هویت ادبی مازندران را در سطح ملی تثبیت کردند.
محمدی عنوان کرد: ادبیات مازندران بخصوص در چارچوب شعر تبری، آیینه ای تمام نما از فرهنگ، تاریخ و هویت مردم این خطه است. این ادبیات با بازتاب ارزش ها، باورها و تجربه های زیستی اصیل، به حفظ هویت فرهنگی و حافظه تاریخی مردم کمک کرده است.
این شاعر افزود: شعر و روایت هایی که با تاثیر از زیست بوم مازندران خلق شده و می شوند، پیوندی عمیق میان نسل ها بوجود آورده و حس تعلق به سرزمین را تقویت می کنند. مضامین حماسی، عاشقانه و طبیعت گرایانه در این ادبیات، نه تنها فرهنگ منطقه را به نسل های آینده منتقل می کند؛ بلکه در ایجاد هویت جمعی و تقویت روحیه همبستگی مردم نقش آفرین خواهد بود.
وی خاطرنشان کرد: گرچه شخصا معتقدم، وظیفه شعر، بیش و قبل از هر رسالت فرهنگی و اجتماعی، آن است که شعر باشد و سرشار از جوهره خلاقیت و زیبایی آفرینی.
به اجمال، گفت و گوی پیش رو با غفار محمدی، با تخلص ادبی مازند، فرصتی است برای کشف عمق و لطافت ادبیات معاصر مازندران؛ از خاصیت های شعر تبری و غزل معاصر گرفته تا تأثیر زبان و گویش منطقه و چالش های پیش روی حفظ و ترویج این میراث گرانقیمت. این شاعر اضافه کرد: بدین علت میتوان گفت شعر معاصر مازندران، محل تلاقی دو سبک خراسانی و هندی است؛ جایی که استقامت و فخامت سبک خراسانی بستری برای تخیل و مضمون آفرینی و ظریف اندیشی های پیچیده سبک هندی را فراهم می سازد. این شاعر اضافه کرد: شعر و روایت هایی که با تاثیر از زیست بوم مازندران خلق شده و می شوند، پیوندی عمیق میان نسل ها بوجود آورده و حس تعلق به سرزمین را تقویت می کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب