نویسنده گیلانی با جاویدانی مطرح كرد؛
طنز راهکاری برای برقراری ارتباط با مردم و جامعه
نویسنده گیلانی با اشاره به این که طنز راهکاری مناسب برای برقراری ارتباط با جامعه و مردم است، اظهار داشت: نباید طنز به لودگی و تمسخر آلوده شود.
خبرگزاری مهر، گروه استانها، مریم ساحلی: پنج شنبه هفته گذشته پنجمین دوره جشنواره ملی نگاهی به طنز معاصر با عنوان «طنز پهلو ۵» با حضور طنزپردازان برجسته کشور در شهرستان فومن زادگاه «کیومرث صابری فومنی» گل آقای ایران اجرا شد.
نوشین نقوی هیبتی» یکی از شرکت کنندگان این جشنواره بود که موفق شد مقام نخست در بخش «داستان طنز» این جشنواره را به خود اختصاص دهد. خیلی از اهالی شهر ساحلی انزلی با جهان عروسک ها و کلمات او آشنا هستند. این هنرمند توانمند حدود ۱۰ سال است که همراه با همسرش عروسک می سازد. عروسک هایی که اهل گیلان زمین هستند و چون پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما لباس می پوشند.
اما این همه داستان نیست چونکه نوشین بانو قصه این عروسک ها را نیز می نویسد. قصه های زلال آمیخته به طنزی که اغلب باتوجه به مسائل روز جامعه نوشته می شود و سرشار از اصطلاحات و ضرب المثل های گیلکی است. او داستان هایش را در فضای اینستاگرام به اشتراک می گذارد. داستان هایی که می توان بارها خواند و هر بار خندید و به فکر فرو رفت.
طنز ابزار قدرتمندی برای آموزش است
نقوی در گفتگو با خبرنگار مهر طنز را یک راه حل دانست و اظهار داشت: طنز در حقیقت ابزاری است که می تواند در جعبه ابزار انسانی که خواهان برقراری ارتباط با دیگران است قرار بگیرد.
وی تاکید کرد: این ابزار قدرتمند می تواند در زمینه هایی نظیر آموزش بسیار کارآمد باشد اما باید هوشمندانه از آن بهره مند شد تا به لودگی، تمسخر و مواردی این چنین آلوده نشود.
نویسنده گیلانی همین طور افزود: وقتی فضای جامعه پذیرای طرح برخی مسائل نیست و احتمال ایجاد سو تفاهم وجود دارد طنز وسیله مؤثری برای جلب نگاه آدم ها و آموزش شمرده می شود.
نقوی با اشاره به این که تا آن زمان که یادم هست همیشه بصورت پراکنده می نوشتم و در مجموع نوشتن را همیشه دوست داشتم، افزود: دلچسب ترین ساعات مدرسه برای من زنگ انشا و تنها امتحانی که برگه اضافه از مراقبان طلب می کردم، امتحان همین درس بود، چونکه حرف های زیادی برای نوشتن داشتم.
وی افزود: من می نوشتم اما این که از چه زمانی این نوشته ها شکل و شمایل داستان به خود گرفت را دقیقاً نمی توانم بگویم.
این نویسنده گیلانی با اعلان اینکه حدود ۱۲ سال پیش قدم به انجمن داستانی گذاشتم که آقای «فرزام امین صالحی» مسئولیت آنرا برعهده داشت، افزود: تصمیم گرفتم در این انجمن داستان بخوانم و از نظرات دیگران بهره مند شوم. از این طریق با چارچوب نوشتن داستان کوتاه آشنا شدم و از همان روز موضوع و حوزه مورد علاقه ام برای نوشتن طنز بود.
نقوی درباره دلیلهای علاقه خود به طنز اظهار داشت: به طنز علاقمند شدم چون در فضای آن احساس راحتی بیشتری داشتم. حس می کردم با تنش کمتری دست به گریبان هستم و آسان تر می توانم حرف بزنم. بر این باورم که با طنز قدرت بیشتری در اختیار دارم و بدون آنکه مخاطب را پشیمان یا دلخور کنم می توانم حرف خودم را بیان کنم در حقیقت با بهره گیری از طنز به مخاطبم، اطمینان می دهم که دشمن او نیستم و می توانیم با هم صمیمی باشیم.
تلاش برای آشنایی مردم با فرهنگ اصیلی گیلانی
وی که داستان های خودرا بصورت فارسی لهجه دار می نویسد و مخاطبانش ناخودآگاه روانه فضایی با فرهنگ و زبان گیلکی می کند در ادامه افزود: نوشتن بصورت لهجه دار را انتخاب کردم به این دلیل که از سویی خیلی دلم می خواست اصطلاحات و حال و هوای گیلان را به مخاطبان انتقال دهم، از جانب دیگر نمی خواستم خوانندگان داستان هایم را محدود به افرادی کنم که مسلط به زبان گیلکی هستند.
این نویسنده گیلانی افزود: دوست داشتم وقتی آدم های داستان حرف می زنند مشخص باشد گیلانی هستند و در عین حال بتوانم فرهنگ و اصطلاحات خاص استانم را انتقال دهم به نظرم این روشی است که مخاطب غیر گیلانی به آشنایی با فرهنگ و زبان گیلکی ترغیب می شود.
وی با اعلان اینکه این شیوه نگارش در داستان های «احمد محمود» هم وجود دارد، اضافه کرد: زمانی که آثار این نویسنده را مطالعه می کنی کاملاً پیداست که این داستان ازطریق یک نویسنده جنوبی نوشته شده و البته در منظومه های زنده یاد «شیون فومنی» نیز دیده ام که فارسی با لهجه گیلکی نوشته شده است. می توانم بگویم خوانش تعدادی از همین منظومه ها، سبب شد که من چنین فضایی را انتخاب کنم.
نقوی در ادامه به نقش هنرمندان گیلانی در حفظ لهجه و زبان این استان اشاره و اظهار نمود: ممکنست در بعضی حس نیاز به حفظ مقوله ای وجود داشته باشد و یا بعضی معتقد باشند که زمانش سپری شده باشد، بدین سبب نمی توانم با قاطعیت بگویم، هنرمندان چه وظیفه ای در این راستا دارند و یا اصلاً در حفظ مقوله ای با عنوان زبان گیلکی می توانند موفق باشند یا خیر.
وی اضافه کرد: اما آنچه که برای من اهمیت دارد این است که از زبان و فرهنگ گیلکی بسیار لذت می برم و دوست دارم مخاطبان خودرا با فضای دلنشین فرهنگ گیلان آشنا کرده و آنها را ترغیب کنم در این راه حرکت کنند.
این نویسنده گیلان با اشاره به این که بازتاب و بازخوردهایی که از مردم درباره نوشته های خود دریافت می کند فوق العاده و بی نظیر است، افزود: اما این جذابیت و بازتاب برای مهارت نویسندگی من نیست بلکه برای این است که من به دنیایی اشاره می کنم که مردم دوستش دارند و روزگاری را برای آنها تداعی می کند که در آن زندگی می کردند. آنها یه یاد پدربزرگ ها، مادربزرگ ها، فرهنگ و سنت قدیمی خود می افتند، بنا بر این این داستان ها برایشان شیرین و دلچسب است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب