ایستگاه ایثار،
این فرمانده بعد از شهادت زنده شد
جاویدانی: علیرضا در «عملیات امام علی(ع)» در غرب سوسنگرد از ناحیه پا با دشواری مجروح شد و علاوه بر آن 12 ترکش به قسمت های مختلف بدنش به هدف خوردن کرد. او را به بیمارستان شیراز منتقل کردند، پزشکان معتقد بودند این فرمانده به شهادت رسیده است و مهر شهادت به سینه وی زدند.
به گزارش جاویدانی به نقل از ایسنا، در دوران هشت سال دفاع مقدس، راه آهن به عنوان یک شریان ارتباطی و پشتیبانی و تدارک جبهه ها، نقش بسیار مهمی ایفا کرد. در تمام مدت جنگ تحمیلی بخش مهمی از امکانات راه آهن دراختیار نیروهای رزمنده قرار داشت. در این زمان علاوه برحمل نزدیک چهار میلیون تُن تجهیزات، امکانات و مایحتاج جبهه های جنگ، انتقال نزدیک به هشت میلیون نفر از نیروهای رزمنده ارتش، سپاه و بسیج به مناطق عملیاتی به عهده راه آهن بود که بخوبی به مرحله اجرا درآمد.
در مدت دوران دفاع مقدس بیشتر از ۱۲ هزار نفر از کارکنان متعهد راه آهن داوطلبانه و مستقیم در جبهه های حق ضد باطل حضور بهم رساندند. در این جهت ۲۴۸ نفر شهید، ۲۰۹ آزاده و هزار و ۲۱۰ نفر جانباز را در راه سربلندی وطن تقدیم کرده است. شهید «علیرضا نوری» یکی از فرماندهان و شهدای راه آهن جمهوری اسلامی ایران است.
علیرضا در طول جنگ تحمیلی در عملیات های گوناگونی حضور یافت. وی در «عملیات امام علی(ع)» در کوه های اللَّه اکبر در غرب سوسنگرد از ناحیه پا با دشواری مجروح شد و علاوه بر آن ۱۲ ترکش به قسمت های مختلف بدنش برخورد کرد. او را به بیمارستان شیراز منتقل کردند، پزشکان معتقد بودند این فرمانده به شهادت رسیده است و نامش را به عنوان شهید روی سینه اش مهر کرده بودند بعد از مدتی در یخچال سردخانه به علت بخار کردن کیسه ای که درونش بود متوجه شدند هنوز جان دارد و نجاتش دادند.
علاوه بر این در جریان عملیات والفجر در سال۱۳۶۱ دست راستش بر اثر انفجار مین قطع شد. طبع مهندسی او، سبب شد تا بتواند برای خود، دست مصنوعی طراحی کند و آنرا شخصا بسازد. علیرضا نوری سر انجام روز ۹بهمن۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی جنوب شلمچه در حالیکه قائم مقام فرمانده لشگر۲۷محمدرسولاهلل (ص) بود و در عملیات کربلای۵ فرماندهی و هدایت میکرد، بر اثر برخورد ترکش به ناحیه سر و سینه به شهادت رسید.
سید حسن سید محسنی؛ همکار علی رضا نوری در راه آهن در خاطره ای روایت می کند:
«بنده در زمان طحکومت پهلوی به عنوان لوکوموتیوران به خرمشهر منتقل شده بودم پس از پیروزی انقلاب اسلامی مسئول کمیته حفاظت راه آهن در خرمشهر شدم. در تمامی، استانها، شهرها و شهرستانهایی که راه آهن دفتر و دستکی، داشت چنین کمیته ای به خاطر اهمیت این ناوگان بزرگ حمل و نقل ریلی کشور تشکیل شده بود. دیگر کمیته تخصصی تری که در تمامی نهادها تشکیل شد «کمیته پاکسازی» بود. این کمیته باید آن سازمان نهاد و غیره را از عوامل وفادار به رژیم شاه که برای مردم و انقلاب مشکل ایجاد می کردند پاکسازی می کرد.
اوایل سال ۱۳۵۸ بود که بنا به درخواست مردم و کارکنان راه آهن استان خوزستان کمیته پاکسازی وارد این استان شد. بنده به عنوان مسئول کمیته حفاظت راه آهن خرمشهر به اهواز رفتم تا ضمن خوش آمدگویی، گزارشی از وجود عناصر ضد انقلاب در راه آهن خرمشهر را هم به سمع و نظر اعضای این کمیته برسانم یکی از اعضای این کمیته تخصصی علیرضا نوری بود که در تهران مسئولیت کمیته حفاظت راه آهن را به عهده داشت.
پس از خوش و بش و عرضه گزارش و صحبت های تخصصی متوجه شدم اخلاق او با دیگر همراهانش متفاوت می باشد. آنها بسیار قهری با مسایل و افراد برخورد می کردند و تلاش در تنبیه اخراج و معرفی به دادسرای انقلاب افراد مطروحه در گزارش های مردمی را داشتند؛ ولی علیرضا این طور نبود. اولاً پژوهش و بررسی را بسیار دقیق و ریز دنبال و از نتیجه گیری آنی و احساسی پرهیز می کرد. دوما در پرونده افراد دنبال یک برگ برنده یا یک نقطه روشن می گشت تا از آن به نفع فرد استفاده نماید. سوماً بین افراد با گذشته ای بعضاً ناجور، وقتی می فهمید که حالا توبه کرده اند و خواهان جبران گذشته هستند نسبت به دیگران که چنین حسّی را نداشتند فرق می گذاشت.
از آنجایی که حرفش بر روی اعضای کمیته پاکسازی نفوذ و تاثیر زیادی داشت خیلی از پرسنل را از بیکار شدن مجرم و زندانی شدن و امثالهم نجات داد. ضمن آن که پاکسازی خوبی هم در راه آهن استان خوزستان انجام گرفت و افراد نادرست و ضد انقلاب رفتند و نیروهای متدین و انقلابی جای آنها را پر کردند. علی رضا نوری با گماردن نیروهایی جوان و با انگیزه در نقاط کلیدی راه آهن، تحولی شگرف را در این سازمان عریض و طویل ایجاد کرد.»
شهید نوری
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب